Glazuur is een dunne glasachtige laag aangebracht op aardewerk, dakpannen, bakstenen, plavuizen, wandtegels en andere gebakken materialen om deze te beschermen dan wel te versieren of te verbeteren. Door het glazuren wordt aardwerk minder poreus, waardoor het geschikt wordt voor het bewaren van vloeistoffen.

Het woord “keramiek” komt van het Griekse keramos, wat drinkvat of aardewerkvat betekent. Van origine werd het woord gebruikt voor het aanduiden van voorwerpen die van gebakken klei zijn gemaakt. Traditioneel zijn kramieken dan ook op klei gebaseerd.

Bij de traditionele kramieken valt bijvoorbeeld te denken aan gebruiksvoorwerpen zoals  serviezen in porselein, aardewerk of steengoed, aan bouwmaterialen en aan sanitair.

Biscuit is keramiek (aardewerk, steengoed of porselein) dat slechts eenmaal zonder glazuur is gebakken. Meestal is dit een halffabricaat: het biscuit wordt beschilderd met glazuurverf en daarna nogmaals (bij een hogere temperatuur) gebakken.

Aardewerkbiscuit wordt bij ongeveer 900°C gebakken. Porseleinbiscuit bij een hogere temperatuur.

Biscuit is matglanzend. Omdat biscuit geen beschermende glazuurlaag heeft is het poreus en kwetsbaar.

Aardewerk is een verzamelnaam voor bij temperaturen tot ongeveer 1100 graden Celsius uit klei gebakken keramiek, zoals vaatwerk, potten, schalen, drinkbekers, kruiken en tegels.

(Omschrijvingen ontleend aan Wikipedia)